"Mijn Weg naar Kona"
Het verhaal over de Ironman van Hawaii.
Dit markeert het einde van een triatloncarrière die zijn hoogtepunt bereikte bij een van de meest legendarische wedstrijden.
We vierden op 22 november samen de hoogtepunten, dieptepunten en alles daartussenin tijdens onze allereerste talks.
Wedstrijdverslag Kona | Hawaii 26.10.2024 - 'Ironman Hawaii a rollercoaster for adults'
Pre-set wedstrijd.
De Ochtend.
3u45. De wekker gaat. De Ironman race start voor mijn WAVE (AG 40/44) om 7u10.
Vroeg ochtend dus. Het vroege opstaan hadden we vanaf het weekend (19/10-20/10) al geïntegreerd – omstreeks 20u in bed tussen 4u30/5u opstaan.
Het nam de ‘shock’ van het vroege opstaan al wat weg en zorgde ook voor consistente slaap- en ontwaaktijden.
Mijn WHOOP gegevens bevestigen op wedstrijdochtend een kwaliteitsvolle nacht.
Mijn SLEEP need ligt nu een stuk lager dan de AVG sleep need van de voorbije weken (+-8u) vanwege de taperweek (minder volume en intensiteit, powernapkes,…)
Wil je niet beïnvloed worden door deze gegevens net voor je wedstrijd, heb je een minder goede nachtrust,… dan kan je altijd kiezen om niet meer te monitoren laatste nacht of dag ervoor,… en vertrouwen op je laatste positieve scores.
Daags voordien kwam ik Sam Laidlow tegen aan de Coffeebar recht tegenover de wisselzone.
Sam zat er gezellig met ouders en nog wat teamleden helemaal relaxed zijn moment af te wachten om in te checken. De sfeer liet het toe om een praatje te slaan, Ronne een high-five te krijgen, obligate foto te nemen, …
Zijn peace of mind, op blote voeten in en uit de koffiebar schuivend, maakten op ons een onvergetelijke indruk. Ik nam maar al te graag zijn ‘peace of mind’ over en neem dit voor altijd met me mee in tijden wanneer spanning of stress de bovenhand zouden kunnen krijgen.
Ik vroeg hem naar hoe hij zijn traject beleefde als kind tot het niveau waar hij zich nu bevindt.
Sam benadrukte de ‘supporting’ sfeer waarbinnen hij kon / kan groeien – het was wat HIJ wilde en niet zijn ouders die hem pushten in de sport – ‘they were supporting me, I could make mistakes and learn’. Hij benadrukte vooral dat HIJ wou aan triatlon doen en zijn ouders hem hierin onvoorwaardelijk steunen.
Terug naar de ontbijttafel.
Ik eet graag een 3-tal uur op voorhand, neem me een douche, steek nieuwe lenzen in,… Omstreeks 4u begin aan ik aan mijn pasta (150g – ongekookt – wit , wit brood (3 sneden) met honing (30g) en drink 500ml water aangevuld met 3 salsticks.
Na het ontbijt trek ik mijn nieuwste TRI-suit aan van TriTitan (Blue Globe Sports Deinze), smeer me op de gevoelige plekken in met vaseline en ook op het fijne broekzeem van een triatlonpakje smeer ik een fris zalfke van Assos.
De westrijdbidons werden daags voordien gemaakt voor het fietsnummer.
De fietsschoenen- en -gps, extra bidon voor 2 uur op voorhand (500ml + 80g Kh), een energiereep + gel + 250 ml water voor het laatste uur moeten nog mee in de ‘GREY-bag’ van Ironman die we kunnen droppen aan het einde van de wisselzone.
Voor het fietsnummer streef ik naar 110 kh/u (via isotonic, gewone gels + cafeïne gels) in mijn wedstrijdbidons, die zijn aangevuld met saltsticks (14 in totaal) om over de nodige zouten te beschikken voor de 180km (geschatte tijd – 4u30/4u45).
Zo hoef ik tijdens de race enkel water aan te nemen en me geen zorgen te maken over energievoorraden – ik heb alles bij mij.
Voor het geval ik een hoog gedoseerde bidon zou verliezen – geef ik er wel eentje af aan de ‘SPECIAL NEEDS’ die dan klaarligt in Hawi (keerpunt 90k).
All set om 5u voor vertrek naar de zwemstart met eigen wagen. We vertrekken vanuit Kona Coast Resort met ons drietjes en rijden zorgenloos via Ali’i Drive richting Kailu Pier – een 8tal kilometer verderop tot het bordje ROAD closed. Haike gooit me eruit en we spreken terug af op het zelfde punt voor mijn loop-opwarming.
Finish Kwart Beernem.